- Krążyły opowieści... o młodych dziewczętach, które stały się jego ofiarami. Mówiono, że on je... źle traktował, wie panienka. Poza tym kiedyś zakatował prawie na śmierć swojego kamerdynera.

pomoc.

- Tak pani myśli?
ROZDZIAŁ SZEŚĆDZIESIĄTY CZWARTY
- Nie, Santos. Nie jesteś. Nie zrobiłam tego dlatego, że ci... wybaczyłam. Nie zrobiłam tego dlatego, żeby ci pomóc, ani dlatego że cię... kocham. - Głos jej się załamywał. - Zrobiłam to dlatego, że tak zrobić należało. Ponieważ jesteś świetnym gliną. I dlatego też, że gdybym wam tego nie powiedziała, nie miałabym spokojnego sumienia.
Willow wytrzymała jego pytające spojrzenie.
u Moffatów!
Musiał wyczytać coś z jej oczu, bo rzekł:
Gloria przystanęła i obejrzała się przez ramię.
sposób? Czyżby wiedziała, jak bardzo jej pożąda?
się potem z agencją, która nazajutrz rano miała skierować do niego odpowiednią
nianie nie miały nic przeciwko tak osobistym pytaniom?
niej nie czuje, ogarnęła ją fala miłości do niego. Stali twarzą w twarz - ale przerwała
do Summerhill.
Skinęła głową od niechcenia.
Kilkakrotnie jednak udało jej się go podejrzeć, zobaczyć go bez tej maski, ale szybko

Clemency usiadła na wąskim łóżku i przyłożywszy dłonie do rozpalonych policzków, starała się zebrać myśli. Wie¬działa, że Arabella jest bezpieczna, zajrzała bowiem do niej jeszcze wczoraj po powrocie. Jej ubranie leżało porozrzucane po całej podłodze, a ona spała głęboko. Z pewnością nie wspomni domownikom o nocnej eskapadzie. Clemency obawiała się tylko, czy Molly, gdy zacznie zbierać rano jej ubranie, niczego się nie domyśli.

tańczyłaś... Jakbym cię kochał ponad życie.
- Powiedziałam. - W jej głosie słychać było smutek. -
- Tak. - Hope uniosła ku niej twarz wilgotną od łez.
- Za co? - zapytała ze zdziwieniem.
Podniosła głowę znad leżącego na barze grafiku zmian kelnerskich.
- A ty przestań się wyzłośliwiać, Ŝe przyspieszam termin ślubu. Mam
- Wiedziałem, że nie będziesz mi wierzyć - powiedział z westchnieniem. - Dlatego chciałem mieć pewność, dowody. Co w tym złego?
drugiego takiego wściekłego typa, jakim był Nathaniel Hartman. Dlatego oni obaj,
- Tak przy okazji, Thorhill. Pamiętasz pannę Hastings-Whinborough?
myśli, Ŝe nigdy juŜ jej nie zobaczy. To, co było między Patrice a nim, róŜniło się
swój kubek. Włosy w kolorze piasku związała w ciasny kucyk.
- Bo nie jestem jej tatą.
Zmrużył oczy.
Gdy drzwi zamknęły się za nią, Jackson westchnął i popatrzył na przyjaciela.
Uśmiechnął się, mile połechtany i zajął się oglądaniem sufitu ozdobionego kunsztownym plafonem. Gloria poszła za jego wzrokiem.

- Krążyły opowieści... o młodych dziewczętach, które stały się jego ofiarami. Mówiono, że on je... źle traktował, wie panienka. Poza tym kiedyś zakatował prawie na śmierć swojego kamerdynera.

Connect

Social

Network