samochodzie nie było innego materiału dowodowego, nasi ludzie nie znaleźli ciała sobowtóra

– Wiesz, co mnie drażni? Że za tym wszystkim stoi glina. – Montoya patrzył na ciemną
– Żeby wrócić, musisz być w świetnej formie, na sto procent, może na sto dziesięć.
stopa, potem druga.
Zamiast tego odrzuciła kołdrę i poszła do kuchni. Wypiła szklankę wody. Wyjrzała przez
A potem zaskoczyła.
bawełnianym ręcznikiem. Ciągle bez ubrania pochylam się i suszę włosy suszarką, której
– Drań – mruknęła pod nosem. – Szczęśliwej drogi.
– Cześć – szepnęła ze łzami w oczach. Boże, zachowuje się jak wariatka. Łzy? To na
– O ile to jest miejsce zbrodni.
pulsowanie basów, zawołała:
zdania, że umarł. Albo że przestał zabijać, choć tego akurat nie twierdzili policjanci. Nikt w
– Niby dlaczego? – prychnęła, gdy Hayes wyłączył silnik.
Szaleństwo.
– Bla, blaf bla. – Wypijam kolejny chodny łyk i szukam innej stacji. Oczywiście śmierć

i czuły?
– Nie dzisiaj, Nick. Może jutro...
– Proszę bardzo. – Luke uniósł go do góry. – Kiedy tylko oddasz
Zdołała w końcu złapać oddech. Nigdy nie widziała Johna w takim
Laura zatrzymała się w drzwiach i spojrzała w górę, na niego.
Malinda uśmiechnęła się do siebie zsuwając z patelni
– Nie, dobrze sprawdziłam. Teraz dokładnie oczyścimy rankę i
komódkę zostawiając na koniec.
Spojrzała na niego z niedowierzaniem.
– Tartinki, skarbie – poprawiła ją matka.
– No, nie wiem... – rzekł z wahaniem. – Czy to nie będzie dla ciebie
miała wymagania. Gdy zapragnął dzieci i założenia rodziny,
policzkach. – Naprawdę nie przeżyję!
Houston, stan Teksas, styczeń 1999
TY ÓSMY